اشعار شهادت امام محمد تقی (ع) جواد الائمه

حضرت امام جواد (ع)

شهادت

یا ابا جعفر یا محمد بن على ایها التقى الجواد یابن رسول الله یا حجة الله على خلقه یا سیدنا و مولانا انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الى الله و قدمناک بین یدى حاجاتنا یا وجیها عند الله اشفع لنا عند الله

********************************

قطعه و مفرد

تشنگی
در میانِ حجره افتادی ز پا ای تشنگی
آب نوشید و ولیکن آب در کامت نریخت

رباعی و دوبیتی

ناله
لشکر کفار پشتِ حجره در غوغاست! وای!
حجره بنگر گوئیا کرب و بلا اینجاست! وای!
این نوایِ آشنا از کیست، دل را خون کند
ته صدایش گوش کن، این ناله ی زهراست! وای!

اشعار عروضی

غریب بن غریب
در غمت گفته هزار است، غریب بن غریب!
دل غمین است و فکار است، غریب بن غریب!
در شبِ سرد فراقت دلِ عالم خون است
چون که پایانِ بهار است، غریب بن غریب!
چه کسی دیده که همسر بشود دشمنِ مرد
قاتلت حیله ی یار است، غریب بن غریب!
زهرِ سوزنده چها کرده میانِ جگرت
که چنین حالِ تو زار است، غریب بن غریب!
چشم خونبارِ رضا، چشم به راهت به جنان
بین که بی صبر و قرار است، غریب بن غریب!
پدرت بود غریب و تو شدی غربت کش
غصه بی حد و شمار است، غریب بن غریب!
کمی از خاک حریمت به دو چشمِ فطرس
سرمه ی چشمِ خمار است، غریب بن غریب!

یاد مادر
در عزایت فَلک عزادار است
دردِ هجرت، مَلک گرفتار است
ناله های دلِ پر از خونت
لحظه لحظه رضا خریدار است
خانه را مأمنی برایت نیست
همسر بی وفا تو را یار است
خنده های جفای ام الفضل
سینه ات را چو تیغِ آزار است
می زنی ناله از درون نای
آن چنان که نی از نوا زار است
بین حجره به خود چو می پیچی
فاطمه مادر از تو غمخوار است
یادِ مادر تو را کند گریان
ذکر مادر چو آخر کار است
جان دهی در هوای جد خود
کار قلبت سرشک خونبار است

اشعار نو

در حال آماده سازی ...
 

ذکر و سرود

آه و نفس
در حجره ی در بسته تنها جان سپارم
صورت به دیوار غریبی می گذارم
از زهرِ کین خون شد دلم ـ بابا رضا جان
شد همسرِ من قاتلم ـ بابا رضا جان
وا غربتا وا غربتا بابا رضا جان (3)
افتاده در اعماقِ جانم آتشِ تَف
من می زنم ناله ولی او می زند کَف
بابا به فریادم برس ـ بابا رضا جان
افتادم از آه و نفس ـ بابا رضا جان
وا غربتا وا غربتا بابا رضا جان (3)
من اشکِ غم می ریزم از هجرِ عزیزان
او دَف زند در ماتمِ من با کنیزان
دارم به لب این زمزمه ـ بابا رضا جان
هستم عزیز فاطمه  ـ بابا رضا جان
وا غربتا وا غربتا بابا رضا جان (3)
عمری غم و اندوه و محنت شد نصیبم
تا جان سپارم تشنه چون جدّ غریبم
اشکِ روانم را ببین ـ بابا رضا جان
عطشان زبانم را ببین ـ بابا رضا جان
وا غربتا وا غربتا بابا رضا جان (3)

قد کمان
من جواد بن العلی موسی الرضا هستم
همچو بابایم غریب چشم از جهان بستم
در حجره افتادم
بابا برس دادم
بابا رضا جانم (4)
ای خدا زاری و ناله حاصلم گشته
با چه کس گویم که یارم قاتلم گشته
سوزم خدا هر دم
از غربت و دردم
بابا رضا جانم (4)
در میان خانه ام اشکم روان باشد
همچو زهرا مادرم قدم کمان باشد
گریه شده کارم
از دیده خون بارم
بابا رضا جانم (4)
هلهله کمتر نما ای بی وفا یارم
مادرم شاید بیایید بهر دیدارم
صد ناله دارم من
چشم انتظارم من
بابا رضا جانم (4)

شمع سحر
منکه پرپر می‌زنم لب تشنه کنجِ لانه‌ام
بر علی موسی الرضا من نوگلی درّدانه‌ام
کس جوابم را نداد
جسمِ من از پا فتاد
همسرم شد قاتلم
من جوادم من جواد
یا جواد بن الرضا (2)
من که چون شمعِ سحر می‌سوزد از پا تا سرم
بر مشامم می‌رسد اکنون شمیمِ مادرم
همسر بیگانه‌ام
با کنیزان صف به صف
می‌دهد شادی به سر
می‌زند کف را به کف
یا جواد بن الرضا (2)
من نگویم کف مزن یا که به رویم در مبند
مادرم اینجا نشسته پیش چشمانش نخند
مادر و من زارِ هم
هر دو هستیم یارِ هم
هر دو قامت خم شده
هر دو تا غمخوارِ هم
یا جواد بن الرضا (2)

شور و بحر طویل

جواد ابن الرضا ـ جواد ابن الرضا (2)
پسرم تو هم مثِ من
تو غریبی جون سپردی
بریز از تو سینه بیرون
خونِ دلهایی که خوردی
* * *
یادته جوادم اون شب
سرِ من تو دامنت بود
همه خون های گلویم
مثِ گلبرگ رو تنت بود
* * *
یادته نام قشنگِ
جدِ بی سرت رو خوندم
لحظه ای روضه ی داغِ
عمو اکبرت رو خوندم
* * *
حالا اومدم باباجون
می دونم که خون دلت شد
مَحرم رازِ تو خونه ات
همسرِ تو قاتلت شد
* * *
یکی بود که سرنوشتِ
تو شبیه اون می مونه
به اونم زهر داده یارش
یه شبی میون خونه
* * *
می خوام این بار پسر من
شعرِ تیر و تن بخونم
روضه ی غریبِ مادر
روضه ی حسن بخونم

شاعر : حسن فطرس

منبع : وبلاگ حسن فطرس