بعد تو به عالم من دلخوشی ندارم
بی تو با که گویم غمهای بی شمارم
من که در مدینه غریب و ناشناسم
سر برآر و بشنو زهرا تو التماسم
ای فدای چشمت نگاهت به درد من بود طبیب
با دل شکسته بخوانم شب تا سحر امن یجیب
ای صفای خانه شبانه بار سفر را بسته ای
رخ ز من مگردان تو ای جان مگر ز من چه دیده ای؟